*βγαλμένα απ'τη ζωή.

Κάπου πέρα από το τώρα, πέρα από το αύριο.. κάπου εκεί είναι κρυμμένο το όνειρο..

“ Το φεγγάρι εκεί ψηλά παρακολουθεί, βασιλεύει στον ουρανό που έχει ντυθεί με το φόρεμα της νύχτας. Ένα φόρεμα γεμάτο χιλιάδες λαμπρά αστέρια, χιλιάδες ψυχές. Είναι υπέροχη η θέα απ’ το παράθυρό της καμάρας μου. Μπορώ ακόμη να δω το ποτάμι, που τώρα έγινε καθρέφτης του φεγγαριού. Θα μπορούσα να κάτσω να το θαυμάζω μέχρι να φύγει..”

Μια τρύπα στην ψυχή. Την ράβω με κλωστές πολύχρωμες. Ευχαριστώ ουράνιο τόξο.

Χαμμένη στην οδό των ονείρων,

ένα μείγμα μυρωδιών με ζαλίζει..

-Όταν κάποιος με τις πράξεις του μου καίει τη ψυχή, τότε το φεγγάρι με το χρώμα του με βυθίζει στο πέλαγος των ονείρων.

-Κι αν δεν είναι εκεί το φεγγάρι;

-Έχω το αστέρι μου, που μου ανοιγοκλείνει το μάτι και μου χαρίζει νότες για να πετάξω μαζί του στο άπειρο..