Οι κάποιοι.

Η νύχτα πετάει πάνω απ’ τους ανθρώπους,

Στα πρόσωπα τους ραμμένη η θλίψη- η μελαγχωλία.

Πρόβατα, ντυμένα με χρήματα.

Φοράνε μάσκες, γίνονται παλιάτσοι.

Κρύβουν τα πρόσωπα και τις αλήθειες τους.

Μακιγιάζ, make up, ψέματα.

Μεταμορφώνονται σε πινόκιο.

Κοροϊδεύει η νύχτα με το φεγγάρι.

Υπάρχουν και οι κάποιοι όμως.

Που ράψανε στα πρόσωπα τους τα όνειρα,

το χρώμα του ουρανού, τον αέρα.

Έκαψαν τις μάσκες και κυκλοφουρούν γυμνοί.

Χωρίς ψέματα και make up,

αλλά με χορούς και τραγούδια.

Τα ξωτικά, οι νεράιδες και ονειροπαρμένοι.

Αυτούς τους πήρε τα μυαλά η νύχτα

και το φεγγάρι τους χάρισε

λάμψη, πίστη και φτερά.

Εσένα;