Θέλω να σκέφτεσαι το σύμπαν. Που ‘ναι άπειρο..
Γεμάτο άστρα, νέφη, πλανήτες,
γαλαξίες, χρώματα, ενώσεις,
χορούς.
Ποτέ δεν θα μάθει κανείς. Ούτε που θέλω να μάθω.
Θέλω να σκέφτεσαι πως ότι καταστρέφεται,
δημιουργεί κάτι νέο.
Σαν τα αστέρια, τα δάκρυα, σαν μια πληγή.
Είν’ ωραίο το ανεξήγητο, είν’ ωραία..
Για να δεις την ομορφιά χρειάζεσαι τα κατάλληλα
μάτια.
Θέλω να σκέφτεσαι το σύμπαν
να
χαμογελάς
να
ξεχνιέσαι
να
ονειροπολάς..
Έμεινε ένα μόνο
άστρο
στον ουρανό.
Τα άλλα
χαθήκανε
στον Ύπνο.
Αυτό έμεινε για να
το σκοτώσει
η αυγή.
Να νιώσει τη
λάμψη του
να σβήνει
απ’ το φως του
ήλιου.
Μάτωσε ο ουρανός
πεθαίνει
το μικρό
αστέρι.
Κι όμως,
απόψε
το ξέρω,
θα ‘ναι πάλι
εκεί.
