λούναπαρκ

Βουτάω το πινέλο μου στις αποχρώσεις της δύσης και γεννιέται ένα ουράνιο τόξο.. τσίρκο.

Ένας ψηλός άντρας με κουστούμι

κι ένα καπέλο μικρό, μαύρο.

Από κάτω του ένας χοντρούλης

νάνος με πράσινο πουκάμισο

που στηρίζεται σε μια πουά μπάλα.

Ροζ κουνέλια πηδάνε απ’ τα

αυτιά των γαλάζιων ελεφάντων.

Φασαρία με γεύση παγωτού.

Ψηλά πετάνε κάποια ψάρια.

Ένα παιδί χαμογελάει και ρωτάει

«κολυμπάνε στον αέρα?»

ή μήπως πετάνε στο βυθό των ανέμων?

Τα ψάρια ρίξανε ένα κύμα

από τα μεγάλα τους φτερά.

Ένα κύμα που έγινε

φωνή για τα λουλούδια.

Τραγουδάνε γλυκά

τραγούδια της βροχής.

Η μαγεία στο άπειρο*

μαζί με μπλε λύκους,

κόκκινους αστερίες

μωβ όνειρα,

πράσινους δράκους

και γαλάζια αηδόνια.

Υπέροχη η μελωδία της.

Να, κι ο τροχός της ζωής.

Κυλάει ασταμάτητα

παίρνοντας μαζί του μικρά παιδιά.

Ο χρόνος γίνεται τρενάκι

και ταξιδεύει στις

εφτά θάλασσες.

Γιορτάζουν τα παιδιά.

Γιορτάζουν για τη ζωή,

το ταξίδι,

τα χρώματα,

το τσίρκο.