Κάθομαι πάνω σ’ ένα δέντρο, μόνη. Στο τέλος της Ζωής, δίπλα από ένα ποτάμι. Κοιτάω μακριά τις ζωές των ανθρώπων που δεν γνώρισα ποτέ. Κοιτάω ψηλά, το φεγγάρι. Απόψε θα μου κάνει παρέα μετά από αιώνες.. Απόψε θα βυθιστούν όλα. Η θλίψη, ο πόνος, ο φόβος, τα δάκρυα. Όλα. Μα, κοιτάω κάτι να επιπλέει. Το άψυχο σώμα μου, φοράει τη μοναξιά για φόρεμα και το παρασύρει το ποτάμι του Θανάτου, δίπλα απ’ το τέλος της Ζωής.
No comments:
Post a Comment