+1

Μεγαλώνω.

Συν ένας χρόνος στο πορτοφόλι μου με τις μέρες.

Στο μυαλό μου στριμώχνονται κι άλλες υποχρεώσεις.

Πού ο χώρος για τη ζωή;

Τα «αφεντικά» μας γεμίζουν καθημερινά με τις σκέψεις για το αύριο, για το αν, για το χθες. Το τώρα το κρατάνε σ’ ένα κουτί που θα το ανοίξουν μόνο την κατάλληλη στιγμή- λένε. Μα εγώ επιμένω. ΘΕΛΩ να γνωρίσω τη ζωή.

Να νιώσω τον αέρα να κάνει μάχες με τα μαλλιά μου, καθώς είμαι στην άκρη του γκρεμού.

Να ακούσω τη φωτιά στο δάσος να μου λέει μύθους και αλήθειες.

Να αγγίξω το βράδυ το πρόσωπου σου.

Να.. να.. ναα..

Η καταπίεση φέρνει την επιθυμία για ελευθερία. (σε τούτη τη περίπτωση ελευθερία εννοώ χωρίς την «εξουσία»,  πίεση που ασκεί το σχολείο, γονείς κτλ.)

Νιώθω το μέσα μου να αλλάζει. Μεταμορφώνομαι..        ή μένω η ίδια.

(29/11/11. γενέθλια)