Ξύλα φίδια που
φλέγονται
αργά αργά μες
τη φωτιά
Κύματα κρότοι
που ηχούν
ηδονικά μες το
μυαλό μου
Ο άνεμος είναι
πηγή ζεστασιάς
κι ας φυσάει
επώδυνα
κι ας μου
καταστρέφει το χορό.
Ω εσείς γέρικα δέντρα
που σιωπηλά, όλα τα βλέπετε
τυφλά σε εμάς, όλα τα ακούτε.
Από εκεί ψηλά ο άνεμος σας τραγουδά
κι εσείς τα φύλλα σας να ρίχνετε.
Ω εσείς με τ’ όμορφα κορμιά
τα κλαδιά σας γραμμικά ατενίζετε
η σιωπή σας σε εμάς όλα τα λέει.
Ki oι μακρές σας ρίζες να αγκαλιάζονται
στα βαθιά χάη της πύρινης γης.
Ω εσείς γέρικά μου δέντρα
μη σταματήσετε ποτέ
μ’ ανάσες να με γεμίζετε.