όμορφη νύχτα

Όμορφη η νύχτα απόψε.

Κάηκα ξανά..

στέρεψε για ακόμη

μια φορά

το πηγάδι με τα δάκρυα.

Μα δεν ανησυχώ.

Ένα σύννεφο,

λίγος πόνος,

θα το γεμίσει και πάλι.

Ποτέ δεν θα τελειώσουν

οι όμορφες νύχτες.

Απόψε,

ένιωσα τις σταγόνες

της βροχής

να με χαϊδεύουν.

Έστω κι αν δεν έβρεξε.

Απόψε,

χάρισα ένα κομμάτι

του εγώ μου.

Ξανά. Ναι ξανά.

Μην μου θυμώσεις

εαυτέ.

Μα.. δεν ανησυχώ.

Ποτέ δεν θα

με αφήσεις εαυτέ..

ποτέ;

Απόψε..

Κάθομαι πάνω σ’ ένα δέντρο, μόνη. Στο τέλος της Ζωής, δίπλα από ένα ποτάμι. Κοιτάω μακριά τις ζωές των ανθρώπων που δεν γνώρισα ποτέ. Κοιτάω ψηλά, το φεγγάρι. Απόψε θα μου κάνει παρέα μετά από αιώνες.. Απόψε θα βυθιστούν όλα. Η θλίψη, ο πόνος, ο φόβος, τα δάκρυα. Όλα. Μα, κοιτάω κάτι να επιπλέει. Το άψυχο σώμα μου, φοράει τη μοναξιά για φόρεμα και το παρασύρει το ποτάμι του Θανάτου, δίπλα απ’ το τέλος της Ζωής.