Δεν πας πουθενά.

Βρίσκεσαι στο κέντρο της ερήμου

με άπειρα πανήψηλα σπίτια.

Κόσμος περπατάει,τρέχει

κι εσύ εκεί μαζί με τη μοναξιά σου.

Πας να κοντέψεις σε κάποιον..

κι αυτός εξαφανίζεται.

Πας να μπεις σε ένα σπίτι

κι αυτό λιώνει.

Εσύ,τρέχεις.

Θες να ξεφύγεις απ' τη μοναξιά σου.

Μα αυτή σε ακολουθά

και γίνεται η δεύτερη σκιά σου.

Βλέπεις γύρω το σκοτάδι

ακους τη φωνή του νεκρού.

Τρέχεις χωρίς προορισμό

μα δεν πας πουθενά.

Χωρίς να το καταλάβεις

βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο.

Άρχισες απο το τέλος,

τελίωσες στην αρχή.

Μα τέλος και αρχή

δεν υπάρχουν.

Κρύβεσαι κάτω απο μια πέτρα

φοβάσε, μη δε βρει η μοναξιά σου.

Μα αυτή σ'αγκαλιάζει

και σου ψιθυρίζει

"δεν πας πουθενά".