άστρα

Βρίσκομαι στο βυθό

με προορισμό το πουθενά.

Άστρα, παντού υπάρχουν

άστρα.

Αιμορραγούν.

Κλαίνε.

Ακούω ψιθύρους.

Μου φωνάζουν.

Μου χαρίζουν μια σταγόνα

των δακρύων τους,

βαθύ κόκκινο.

Μ΄ αγγίζει και..

Αιμορραγώ.

Είμαι ένα αστέρι που κλαίει.

Το τελευταίο όνειρο

Αγρύπνησε ένα παιδί απόψε.

Θέλησε να δει για μια φορά το

φεγγάρι.

Φόρεσε το πιο ωραίο του ποίημα,

το πιο μαγεμένο.

Αγρύπνησε ένα παιδί απόψε.

Βγήκε κρυφά απ’ το παράθυρο της

καμάρας του.

Πήρε μαζί του το πιο άδειο ποτήρι

το πιο μικρό.

Αγρύπνησε ένα παιδί απόψε.

Αναζητούσε το φεγγάρι μέσα στην

έρημο.

Ένιωσε τη λάμψη του

στα μάτια του.

Γέμισε τ’ άδειο του ποτήρι

με δάκρυα,

σιγοτραγουδούσε το ποίημα του

με δάκρυα.

Αγρύπνησε ένα παιδί απόψε.

Κοιμόταν τόσο βαθιά

που χάθηκε στο όνειρό του.

Βυθίστηκε

με το φεγγάρι

στην έρημο

της καμάρας του.