Ο ήλιος σαν ζωγράφος, βάφει τον ουρανό με χρώματα που δανείστηκε από τα ξωτικά. Το γαλάζιο μπερδεύεται με το κόκκινο και το πράσινο με το μπλε. Κι είναι ο ουρανός μαγικός. Κοιτάς, και τα μωβ σύννεφα έρχονται για να σε ταξιδέψουν. Ένα ταξίδι μαγείας.
Ένα χωράφι που πριν ήταν νεκρό, γέμισε με μικρούς ήλιους που φωνάζουν. Διψάνε για να νιώσουν τη χαρά. Ο ουρανός ζωντάνεψε το χωράφι. Πότισε τα σύννεφα με λύπη, για να αναστήσουν τα λουλούδια. Κάποιοι ήλιοι αλλάζουν χρώμα. Γίνονται πορτοκαλί με αποχρώσεις του κόκκινου. Σε άλλα ρούφηξε το χρώμα τους η γη και έχουν μείνει λευκά.
Η ανάσταση των λουλουδιών ξυπνά τους πάντες. Τις νεράιδες, τις πεταλούδες, τη ζωή. Μυρίζεσαι το μπέρδεμα των χρωμάτων και νιώθεις το σώμα σου να παραλύει με το άρωμα των λουλουδιών. Όλοι έχουν μαγευτεί. Οι νεράιδες ανίκανες να αντισταθούν στο ρυθμό των ανέμων, τραγουδάνε με τις λεπτές, ξωτικές τους φωνές. Οι πεταλούδες παρασύρονται από το τραγούδι και χορεύουν σαν τρελές διπλά από τους χρωματιστούς ήλιους. Και κάπου εκεί είναι κρυμμένη η ζωή, που χαμογελά με τον ερχομό της άνοιξης.
